به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و به نقل از خبرنگار ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، عضو هیات علمی گروه فلسفه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، شامگاه گذشته ۱۵ آذر، در دومین جلسه از سلسله جلسات «نشست علمی-تخصصی مبانی معرفتی تمدن نوین اسلامی» که به همت معاونت پژوهش مدرسهعلمیه عباسقلی خان به صورت مجازی برگزار شد، اظهار کرد: مقصود ما از تمدن هم دستاورد سخت‌افزاری و هم دستاورد نرم‌افزاری از تمدن است که منشأ پیشرفت جامعه ایرانی اسلامی می‌شود.
وی ادامه داد: وقتی ما می‌گوییم «تمدن نوین اسلامی» به این معنا نیست که ما با دانش غرب مخالفیم، بلکه مخالفت با مبنای معرفتی و غایت آن است، یعنی مبنای معرفتی ما نسبی‌گرایی معرفتی نیست.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه به تفاوت تمدن نوین و تمدن مدرن پرداخت و ابراز کرد: تفاوت تمدن نوین با تمدن مدرن یکی در مبانی است تا مانند تمدن مدرن به نسبی‌گرایی دچار نشود و تفاوت دیگر در این است که محققان در تمدن‌سازی مشارکت می‌کنند.
خسروپناه تصریح کرد: غیر از مبانی معرفتی تمدن نوین اسلامی، یک چیز دیگر را نیز باید مورد توجه قرار داد و آن عوامل غیرمعرفتی تمدن نوین اسلامی است. اگر ما از تمدن نوین اسلامی حرف می‌زنیم، باید هم به مبانی معرفتی تمدن نوین اسلامی و تفاوت با مبانی معرفتی تمدن مدرن بپردازیم و هم به عوامل معرفتی که در تمدن‌سازی یا تمدن‌سوزی نقش دارد، توجه کنیم.
وی ادامه داد: عمده مشکلات، در مبانی غیرمعرفتی است که واقعاً تمدن‌سوز هستند و اجازه نمی‌دهند تمدن نوین اسلامی شکل پیدا کند.
