سیره اخلاقی حضرت فاطمه(س) مجموعه رفتارهایی است که از خصلت‌ها و ملکات اخلاقی ایشان ناشی شده و از مبدأ وحی سرچشمه گرفته‌اند. سیره اخلاقی دختر رسول خدا(ص) از دو جنبه فردی و اجتماعی قابل بررسی است.
اخلاق فردی: در زندگی فردی فاطمه(س) موارد فراوانی شایان توجه است؛ از جمله:
اعتدال در تأمین نیازهای طبیعی، سادگی و پوشانندگی در نوع لباس‌پوشیدن، توجه فراوان به بهداشت فردی و محیط، آراستن محیط و استفاده از زینت، همراه با ایثار و توجه به رضای خدا و رسول خدا(ص)، شکیبایی در برابر ناملایمات و رضایت و تسلیم در برابر خداوند، خوف از خدا و یاد مرگ، زهد و دنیاگریزی، صبر و استقامت، صداقت و عفت و حیا.
اخلاق اجتماعی: رفتار اجتماعی حضرت فاطمه(س) – چه درون خانواده و چه در جامعه- دارای ویژگی‌های مهمی است. او همواره در طول زندگی، محبت مادر را در دل داشت و به نیکی از وی یاد می‌کرد. نحوه برخورد و ابراز محبت فاطمه(س) و پیامبر(ص) با یکدیگر بی‌نظیر بود.
فاطمه(س) پدرش را محبوب‌ترین بنده خدا می‌دانست و به‌هیچ‌روی طاقت ناراحتی و اندوه پدر را نداشت و در سختی‌ها همراه پیامبر(ص) بود.
فاطمه(س) خانه را کانونی گرم و پر از مهر و محبت برای همسر و فرزندانش کرده بود و اصل ایثار در برابر آنان را سرلوحه رفتارش قرار داده بود. محبت، صداقت، اطاعت و همراهی در سختی‌ها از دیگر ویژگی‌های اخلاقی آن حضرت در ارتباط با همسرش بود.
اخلاق اجتماعی دختر رسول خدا(ص) در جامعه در موارد ذیل شایسته بررسی است:
رعایت آداب دینی در برخوردهای اجتماعی، رعایت حقوق دیگران و تلاش برای نیکی به مردم و مقدم داشتن آنان بر خود.
دیگرگرایی و پرهیز از خودمحوری، خدامحوری در دوستی‌ها و دشمنی‌ها، عدالت‌گرایی و پرهیز از ستم کردن و ستم پذیرفتن، دفاع از ولایت و ارائه خدمات علمی و فرهنگی با برجای نهادن رفتارهای اصیل و منطبق با آموزه‌های الهی، نشر معارف توحیدی و آموخته‌های خود از رسول خدا(ص).
