فلسفه الهیات بالمعنی‌الاخص پژوهشی فرانگرانه از سنخ فلسفه‌های مضاف درباره خداشناسی فلسفی است که این بخش از فلسفه اسلامی را به منزله یک دانش به روش عقلی تحلیل و بررسی می‌کند.
دستاورد چنین نگاهی به موضوع، هویت معرفتی خداشناسی فلسفی (موضوع، روش، مسائل) و جایگاه و نسبت آن با دیگر شاخه‌های فلسفی را آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که نظرگاه‌های متفاوت درباره خدا (پذیرش و انکار خداوند و نیز نگرش‌ها و تفاسیر مختلف از ذات و صفات الهی) ریشه در بنیادهای نظری دیگر، یعنی هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و زبان‌شناسی دارند.
مباحث خداشناسی عقلی دسته‌ای مسائل ذهنی و انتزاعی صرف نیست که فارغ از دغدغه‌های عینی و دردها و واهمه‌های انضمامی افراد و جوامع انسانی شکل گرفته باشند، بلکه از آنجا که کنش انسانی صحنه تجسم اندیشه‌ها، و مرتبه عینیت یافتگی ذهنیت انسان است، ذهنیت و نگرش ما نسبت به خدا در عینیت رفتار ما متجلی می‌شود.
