پایداری در همهٔ گونه‌های ادبی دیده می‌شود، هرچند جنس پایداری در همه یکسان نیست، برخی تصوّر می‌کنند مصادیق ادبیّات پایداری فقط در منظومه‌ها و آثار حماسی و پهلوانی است، در حالی‌که پایداری در ادبیّات عرفانی، ادعیه، ادبیّات غنایی، تعلیمی، نمایشی، داستانی و … یافت می‌شود. پایداری در عرفان و تصوّف، هویّت درونی دارد و کشمکش نفس و جان انسان با کشش‌ها و جاذبه‌های فرو کاهنده و بازدارندهٔ تعالی و کمال انسان است و در ادبیّات تعلیمی، پایداری قرابت فراوان با پایداری عرفانی و اخلاقی دارد؛ در حماسه‌های پهلوانی، پایداری هم در عالم بیرون (مقابل نیروهای اهریمنی و پلید) و هم در درون در تقابل با ترس، خودخواهی، دروغ و … است.
