دکتر محمدرضا سنگری
مدیر گروه ادبیات اندیشه پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
اگر عزیزترین و عظیم‌ترین شب “لیله القدر” است که در آن فرشتگان بر جان شب زنده داران فرود می‌آیند، بیست و دوم بهمن “یوم القدر” است که در آن “روز”، روزترین روز در حیات سرزمین ایران، نیز فرشتگان بر قلب و جان مردم بیدار، فداکار، جان‌نثار و پاک و پاکباز فرود آمدند و به مردم پیروزی را “هنیئاًلکم” گفتند. مگر در همان قرآنی که لیله القدر را شب نزول فرشتگان می‌نامد نیامده است که:
إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَهُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّهِ الَّتی کُنتُم توعَدونَ (فصلت ۳۰)
آنان که گفتند پروردگار ما خداست و بر این ایمان و باور پایدار ماندند، فرشتگان رحمت بر آنها نازل شوند و مژده دهند که هیچ ترس و حزنی از گذشته ندارید و شما را به همان بهشتی که انبیا وعده دادند بشارت باد.
بیست و دوم بهمن، باران فرشته از آسمان بارید. روز پیوند آسمان و زمین، روز هم نفس و همدمی فرشته و انسان، روز “ربنّا‌الله” و روز فرو نشستن غبار “خوف و حزن” و شستن اندوه و هراس از جانها بود.
بیست و دوم بهمن موسی دوباره به صحنه آمده، در کف عصا، تاریسمان جادویی فرعونیان را بگسلد، تا نیل خطر را بشکافد و همراهان را به ساحل امن برساند و فرعونیان را به غرقابه‌ها و خیزاب‌ها بسپارد.
بیست و دوم بهمن روز “ابراهیم(ع)” بود، روز از آتش رگبارها، گلستان ساختن، روز فرو کشیدن بت‌ها، روز تبر به دوشی مردمی که از “روح‌الله” رسم بت‌شکنی آموخته بودند.
بیست و دوم بهمن، نوح بزرگ قرن، کشتی را به کرانه‌های آرامش “جودی” رساند و با موج موج مردمی که “کالطّودالعظیم” بودند، طغیانگران و بیداد گستران را فرو شکست و به مرگ و تباهی کشاند.
بیست و دوم بهمن دیگر بار، امین از قله‌ی حرا فرود آمد بود، تا در صلای عام، صراط مستقیم و راه فلاح و فوز را نشان دهد.
بیست و دوم بهمن، یک روز نیست، روز همه روزهاست. طلیعه “روز شکوهمند موعود” است. ترجمان با هم شدن “بی‌هم‌ها” و “برهم‌ها”، یگانگی دست‌ها و گام‌ها و صداها، روز تجلی “اراده‌ها” و نمایشگاه “اقتدار الهی” است. بیست و دوم بهمن الگوی رسیدن به “یوم‌الموعود و یوم‌الظهور” است.
بیست و دوم بهمن، آموزگار همیشه‌ی ماست. او به ما آموخت “درون جوشی” راه پیروزی است؛ “همدلی و همگامی” معبر فتح است و گوش نیوش و هوش به امام و راهبر سپردن، ضمانت دشمن شکنی است.
روح بیست و دوم بهمن باید در همه روزها دمیده شود. همه روزها باید رنگ و فرهنگ بیست و دوم بهمن بیابند.
اگر بیست و دوم بهمن زادگاه انقلاب است، این روز را باید “امّ‌الایام” نامید؛ مادر همه‌ی روزها و هرکس قدردان مادر نباشد، بهشت فردا را ادراک نخواهد کرد.
