به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، آیین بزرگداشت علمی و معرفتی استاد احمد احمدی، رئیس سازمان سمت، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو هیات امناء پژوهشگاه، عصر روز دوشنبه مورخ ۲۸ خردادماه جاری با حضور آیت‌الله علی‌اکبر رشاد، حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه، غلامرضا اعوانی، غلامعلی حداد عادل، نجفقلی حبیبی، وحید احمدی، اساتید حوزه و دانشگاه، دانشجویان و دیگر علاقمندان به ایشان در تالار علامه جعفری(ره) پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد.
غلامعلی حدادعادل، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی به عنوان آخرین سخنران در این مراسم گفت: آشنایی بنده با آقای دکتر احمدی با سال ۴۷ بازمی‌گردد، در آن زمان بنده تازه از شیراز به تهران آمده بودم و آقای دکتر احمدی به همراه آیت‌الله خرازی و مصباح سه عنصر فعالی بودند که موسسه در راه حق را تاسیس کردند که دری گشوده به جهان بیرون از حوزه بود و سعی می‌کردند که اسلام را با زبان جوان‌ها ارائه کنند و جزواتی هم داشتند که در کشور منتشر می‌شد و آقای موسوی گرمارودی این جزوات را ویرایش می‌کرد.
وی تصریح کرد: به دلیل دستگیری آقای گرمارودی شرایطی فراهم شد تا بنده نیز با این موسسه همکاری داشته باشم و جزوات را بازنویسی می‌کردم، بعد از مدتی در دانشکده الهیات و در رشته فلسفه مشغول به تحصیل شدم و آن موقع آقای احمدی فوق لیسانس فلسفه را اخذ کرده بود، اما در سال ۵۱ بود که به همراه ایشان دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه تهران شدیم.
حدادعادل بیان کرد: ارتباط ما با ایشان برقرار بود تا این که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، آرمان‌های ما نیز یکی بود و بعد از انقلاب بود که آقای احمدی عضو ستاد انقلاب فرهنگی شد و بار سنگینی که امام راحل بر دوش آنها گذاشته بود را بر عهده گرفت. در همین دوران بود که فضا برای تحقق آرمان‌های ایشان باز شد و بنا به احساس تکلیفی که داشت در عرصه‌های مختلف مشغول به کار شد.
وی در ادامه افزود: کار مهم ایشان تشکیل سازمان «سمت» بود که از سال ۶۴ پایه‌گذاری این سازمان را انجام داد و از زمان تاسیس تا سال ۹۷ تعداد ۲۱۵۰ کتاب را منتشر کرد، این در حالی که در دهه ۵۰ نهایتا سالی ۶۰۰ کتاب منتشر می‌شد و این آمار برای موسسه سمت آمار بسیار خوبی تلقی می‌‌شود.
حدادعادل بیان کرد: بنده خود شاهد تلاش‌های ایشان در سمت بودم، ایشان بسیار حساس بود که کتابی خلاف عقاید اسلام و مصالح انقلاب منتشر نشود، در پذیرش افراد نیز بسیار حساس بود و تا مطمئن نمی‌شد که این کتاب مفید است آن را چاپ نمی‌کرد، لذا خود ایشان کتب را میخواند و از لحاظ محتوا تایید می‌کرد و در یک کلام می‌توان گفت که استراحت و تفریح در قاموس ایشان وجود نداشت و تمام وجودش غیرت بود.
