بستر باور به مرجعیت سلف، زمانی فراهم می شود که صحابه، تابعین و اتباع تابعین در آرای خود هیچ اختلافی نداشته باشند؛ در غیر این صورت تبلیغ رجوع به فهم سلف، دعوت به تشتت، حیرانی و در نهایت عدم معرفت خواهد بود. افزون بر آن، حجیت و اعتبار فهم سلف، در عمل تناقض برانگیز است؛ چون خود سلف در انبوهی از مسائل از گذشتگان پیروی نکرده‌اند و حتی به صراحت با آن مخالفت نموده‌اند. به واقع القای حجیت فهم سلف و قواعد مورد استفاده آنان به عنوان یک آموزه اصلی، بنیان سلفیه را فرو می‌ریزد؛ چراکه وجود چنین دیدگاه و تشویق بر آن در دوران سلف سابقه نداشته است.