به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، کتاب “درباره مانایی و میرایی” با حضور دکتر احمد شاکری عضو هیات علمی گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و نویسنده اثر، دکتر محمد حنیف و حجت‌الاسلام مهدی جهان، روز سه‌شنبه مورخ ۴ دی‌ماه جاری در باغ موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نقد شد.
دکتر احمد شاکری در ابتدای این نشست گفت: مجموعه هفت نقد از هفت کتاب در کتاب “درباره مانایی و میرایی” گردآوری شده است. در این مجموعه تنوع قالبی و موضوعی دیده می‌شود.
وی با بیان اینکه مجموعه نقد “درباره مانایی و میرایی” به معنای متداول آن نیست، افزود: اینگونه نبوده است که با مفروض پنداشتن روش‌های تحلیلی برای نقد کردن به سراغ کتاب‌ها برویم و برداشت‌های خودمان را بیان و نقد کنیم.
عضو هیات علمی گروه ادبیات اندیشه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تاکید کرد: در این کتاب در هر یک از محمد حنیفبخش‌ها، متنی در خصوص روش تبیین نقد ارائه شده است.
وی با اشاره به اینکه دغدغه اولیه او در این مجموعه نقد نبوده، بلکه دغدغه اصلی پژوهش است ادامه داد: جایگاه نقد مکتوب در کشور ما جایگاه در خور و قابل اعتنایی نیست.
نویسنده کتاب “درباره مانایی و میرایی” با تاکید بر اینکه ادبیات ما به شدت نیاز به نقد مکتوب دارد زیرا نقد شفاهی آن ماندگاری و ساختار علمی را ندارد، اظهار کرد: کتاب “درباره مانایی و میرایی” همان بودن و نبودن است؛ آثاری که در این مجموعه مورد نقد قرار گرفته با موضوع جنگ و دفاع مقدس است و جنگ و دفاع مقدس عرصه مانایی و میرایی است.
حجت الاسلام مهدی جهان در ادامه این نشست با بیان اینکه نقد باید منطقی باشد گفت: در دهه ۸۰ و ۹۰ علی رغم ایراداتی که وجود داشت، در زمینه نقد با رشد مواجه شدیم.
وی با اشاره به اینکه آقای شاکری نویسنده کتاب “درباره مانایی و میرایی” در این مجموعه نقد را با نظریه همراه کرده‌اند تصریح داشت: البته باید برای نقد تقسیم بندی قائل شویم.
حجت‌الاسلام مهدی جهان تاکید کرد: آقای شاکری در مجموعه مانایی و میرایی، هفت مقاله کاملا مختلف را کنار هم قرار داده است و همه موضوعات این مقاله‌های موجود در اثر شامل دشمن‌شناسی نمی‌شود.
در ادامه این نشست دکتر محمد حنیف به عنوان ناقد دوم گفت: این کتاب در مقایسه با دیگر کتاب‌های آقای شاکری، کار ساده‌تری است؛ نویسنده باید مخاطب را در نظر بگیرد، ساده نویسی را بر پیچیده نویسی ترجیح دهد و از لغات نامأنوس پرهیز کند.
وی دامه داد: در این کتاب ساده نویسی رعایت نشده و از جملات بلندی به کار رفته است البته معتقد نیستم نوشتن به این صورت اشتباه است، اما باید از واژگانی استفاده شود که افکار ما را منتقل کند.
دکتر حنیف با بیان اینکه در این مجموعه، از کلمات تخصصی استفاده شده است تصریح کرد: این اثر قطعا در آینده ماندگار می‌شود اما ایراداتی نیز دارد و معتقدم جای چنین کتاب‌هایی در ادبیات دفاع مقدس ما خالی است.
دکتر احمد شاکری در انتهای نشست گفت: برخی از اشکالاتی که مطرح شد، در این اثر وجود دارد؛ همچنین پراکندگی در قالب موضوع نیز به چشم می‌خورد، اما نباید نقدها پوپولیستی شوند و به خاطر اینکه معانی کلمات را متوجه نمی‌شویم، ایراد بگیریم بلکه باید مخاطب با خواندن کتاب بر علم خود بیفزاید و به کتاب‌های دیگر مراجعه کند.
