پیش اجلاسیه‌ی «استعاره‌مندی معرفت دینی» در روز دوشنبه مورخ ۹۵/۰۷/۲۵ با حضور داوران و ناقدان، همزمان و بصورت ویدئو کنفرانس در تهران و قم برگزار شد. در این جلسه حضرت حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی رضا قائمی نیا به ارائه نظریه خود پرداخت.
در ادامه به ترتیب آقایان حجت الاسلام و المسلمین دکتر رضایی اصفهانی، حجت الاسلام و المسلمین دکتر سبحانی و دکتر شاکری به عنوان ناقدان جلسه به ایراد نقد پرداختند.
پس آن نیز داوران حاضر در جلسه جناب آیت الله علی اکبر رشاد، حجت الاسلام و المسلمین دکتر ساجدی و حجت الاسلام و المسلمین دکتر گرجیان سوالات خود را در رابطه با این نظریه مطرح کردند.
بخشی از توضیحات حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی‌رضا قائمی‌نیا در ارائه نظریه خود از این قرار است:
- “معرفت دینی” مجموعه گزاره‌هایی است که در تعالیم دین بیان می‌شود.
- مسئله این پژوهش این است که: متون دینی گزاره‌ها را چگونه پردازش می‌کنند؟
و پاسخ اجمالی این نظریه این است که متون دینی این گزاره‌ها را بر اساس روابط هستی شناختی و معرفت شناختی پردازش و بیان می‌کند.
- متون دینی برای بیان حقایق – چه مجرد و چه انتزاعی – از مفاهیم مادی آشنا در ذهن بشر استفاده می‌کند.
در نتیجه زبان امور مادی، برای زبان امور فرا مادی و متعالی هم استفاده می‌شود و این همان استعاره شناختی است و با استعاره ادبی تفاوت دارد.
- در استعاره ادبی آنچه موجب استعاره می‌شود شباهت است در حالی که در استعاره شناختی شباهتی میان عالم ماده و فرا ماده وجود ندارد و شباهت‌ها ساختگی و انتزاعی‌اند.
- استعاره در جایی صورت می‌گیرد که چاره‌ای جز استعاره نیست، نه اینکه متکلم از آنجا که می‌خواهد زیبا سخن بگوید استعاره بکار برد.
زیبایی استعاره در آن است که متکلم با مفهومی نا آشنا روبرو می‌شود و برای بیان آن خود را به استفاده از استعاره ناچار می‌بیند. و زیبایی استعاره از زیبایی تفکر نشات می‌گیرد؛ چرا که از عالم مادی صرف به سمت مفهوم انتزاعی حرکت می‌کند.
