در پاسخگویی به پرسش از ماندگاری و پایداری اجتماعی، توجه بوم‌پایه به قدرت از یک‌سو و توجه به پیوستگیِ کالبدیِ ارزش و قدرت در مجتمع‌های زیستی از سوی دیگر، تجدیدنظر در چارچوب رایج فرهنگ سیاسی را به طور کلی و به‌ویژه از منظر انقلاب اسلامی، در مسیر متفاوتی از آنچه تا کنون متداول بوده است، قرار می‌دهد. از الزامات این مسیر، لحاظ نمودنِ «فلات مرتفع ایران» به عنوان سرفصل مهم و نقطه آغاز برای بازطراحیِ «فرهنگ سیاسی در جمهوری اسلامی ایران» می‌باشد، لیکن بدیهی است استمرارِ مسیر از تجارب تاریخی در این زمینه که در پیوستگی «زندگی» و «دفاع» مشهود می‌باشد، می‌گذرد که در متن تحقیق، تحت عنوان «تجارب زیستی-دفاعی» از آن یاد شده است. با عنایت به تفکیک عینی و ماهوی در آرایش، سازماندهی و طراحیِ کالبدی در قبل و بعد از ورود اسلام به ایران از یک‌سو و طراحی و آمایش با اغراض استعماری قبل از انقلاب اسلامی در ایران از سوی دیگر، اتکاء بر فرهنگ سیاسی با رویکرد جامعه‌شناسی تاریخی می‌تواند الگوهای موافق و معارض را در تجارب تاریخی دور و نزدیک، برای بازطراحی قدرت در جمهوری اسلامی ایران به مثابه الگویِ ایجابیِ انقلاب اسلامی در بازطراحی قدرت و لذا فرهنگ سیاسیِ کارا و پایدار، قوّت و کیفیت ویژه‌ای ببخشد.
