به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، حجت‌الاسلام و المسلمین احمدعلی یوسفی، مدیر گروه اقتصاد پژوهشگاه در گفت‌‍وگو با ایکنا، درباره نقش و تأثیر سیاست‌های اقتصادی امویان (معاویه و یزید) در منفعل و بی‌تفاوت کردن جامعه نسبت به مسئله فساد و تبعیض اقتصادی گفت: امروز روز دوم محرم است و امام حسین(ع) در این روز وارد صحرای کربلا می‌شوند و وقتی به صحرای کربلا قدم گذاشتند ابتدا سؤال کردند این مکان چه نام دارد؟ اسامی مختلفی مطرح شد تا اینکه به اسم کربلا رسیدند و وقتی امام حسین(ع) این اسم را شنیدند فرمودند جد من رسول‌الله(ص) من را به این سرزمین وعده داده بودند و لذا دستور دادند چادرها را در کربلا بنا کنند.
وی افزود: امام حسین(ع) اصحابشان را فرا خواندند و گرد هم آوردند و خطاب به اصحاب فرمودند: «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون – مردم بنده دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، اما وقتی به وسیله «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند» منظور ایشان از مردم اصحاب خودشان نبود بلکه منظور بنی‌امیه و کسانی که در مقابل امام حسین(ع) ایستادند و کسانی که ترسیدند و در ادامه راه امام(ع) را همراهی نکردند، بود.
بنی‌امیه با درهم و دینار مردم را بنده دنیا کرد
مدیر گروه اقتصاد پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: بنی‌امیه با درهم و دینار مردم را عبید یا بنده دنیا کرده بود و امام حسین(ع) این مطلب را به درستی درک کردند و برای اینکه دین از بین نرود دست به قیام زدند تا حفظ دین کنند و اگر قیام نمی‌کردند چیزی از دین باقی نمی‌ماند. به طور کلی بنی‌امیه کاری کرد به جای اینکه دینداران حداکثر باشند با درهم و دینار مردم را به سمت دنیا کشاندند و جامعه دین‌دار را در وضعیت حداقلی قرار دادند.
وی با اشاره به فسادهایی که در زمان امویان صورت گرفت، یادآور شد: در زمان بنی‌امیه انواع فساد وجود داشت؛ فساد سیاسی، فساد اجتماعی، فساد اخلاقی و از همه بدتر فساد اقتصادی هم غوغا می‌کرد. در آن زمان بیت‌المال، غنائم و خراج که از بلاد اسلامی اخذ می‌شد در اختیار بنی‌امیه قرار می‌گرفت و بین خودی‌ها و حامیان تقسیم می‌شد و عموم جامعه از این توزیع ثروت بی‌بهره بودند و روز به روز فقیرتر می‌شدند. در واقع گسترش فساد مالی بنی‌امیه سبب شد تا بخش زیادی از جامعه در شرایط فقر و بیچارگی به سر ببرد و فقط بخش اندکی از جامعه که وابسته به حاکمیت بنی‌امیه بود از این ثروت منفعت می‌بردند.
قیام امام حسین(ع) علیه بی‌عدالتی بود
استاد اقتصاد حوزه تأکید کرد: طبیعی است وقتی غنائم و ثروت و خراج در اختیار خواص جامعه قرار بگیرد، بی‌عدالتی، فقر و فساد به وجود می‌آید و در حکومت بنی‌امیه همه این موارد به وضوح قابل مشاهده و ارزیابی است. به عبارتی سیاست‌های اقتصادی سلسله اموی منجر به تشدید فقر و فلاکت در جامعه شد و عموم مردم با مشکلات شدید معیشتی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کردند. از سوی دیگر در حکومت بنی‌امیه بی‌عدالتی موج می‌زد و وقتی امام حسین(ع) همه این موارد را دیدند نتوانستند سکوت کنند و دست به قیام زدند.
یوسفی گفت: اسلام با بی‌عدالتی، تبعیض، فقر و بیچارگی مخالف است و به شدت خواستار عدالت، رفع تبعیض و برخوردار کردن جامعه از ثروت‌های موجود است و براین مبنا است که اگر این سیاست‌های اقتصادی از سوی بنی‌امیه ادامه می‌یافت، دیگر نام و نشانی از اسلام باقی نمی‌ماند و پایه‌های یک حکومت سلطنتی و الیگارشیک تثبیت می‌شد و امام حسین(ع) با قیام خود توانستند این خط و جریان انحرافی را البته به قیمت خون خود و یارانش قطع کنند.
