محمد مجتهد شبستری از نواندیشان معاصر است، که با استفاده از مبانی هرمنوتیکی و فلسفه زبانی در گام اول قرآن را تجربه و تفسیر پیامبر (ص) از جهان دانسته و در گام‌های بعدی با تخطئه روش فقهاء، نفی عصمت مطلق از پیامبر (ص) احکام اجتماعی اسلام را از عرضیات آن و ناکارآمد در دنیای امروز دانسته و رجوع به حقوق بشر غربی را لازم شمرده است. نوشتار حاضر که حاصل کار جمعی از دین پژوهان است ضمن نقد مبانی هرمنوتیکی – روش شناختی شبستری و غیر فنی دانستن آرای او، آرای دین شناختی وی را بررسی کرده است، و فهم او از دین را با کژتابی‌ها خلط‌ها و مغالطه‌های فراوانی مواجه می‌داند.
ناواقع گرایی، نسبیت، تقابل اندیشه وی با اسلوب و لسان قرآن و پیامبر (ص) خلط بین معنای پدیدارشناختی و نشانه شناختی «آیه» در قرآن، میان استعاره بودن زبان قرآن و تفسیری بودن متن قرآن، بین پیش فرض‌های فهم و پیش فرض‌های تحقق، و عدم تفکیک بین پیش فرض‌های خارج متن و پیش فرض‌های معنایی از مهمترین این اشکالات است.
