در دوران جدید برای تبیین آموزه‌های الهیاتی، دین به اموری مانند اخلاق و تجارب دینی تقلیل یا به اصطلاح “تحویل” برده شد و پس از آنکه ریشه دین را احکام اخلاقی، تجارب دینی و امور فرهنگی دانستند، زمینه را برای تفسیر و نگاه سکولاریستی و دنیوی به دین فراهم نمودند و به همین سبب مطالعه دین مورد توجه دانشمندان علوم اجتماعی قرار گرفت و دین به پدیده‌ای اجتماعی، فرهنگی تحویل برده شد. از این‌رو نقد و بررسی رویکرد تحویل‌گرایی در الهیات لازم به نظر می‌رسد.
