به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه عضو هیأت علمی گروه فلسفه پژوهشگاه جمعه ۶ اسفندماه در همایش عرفان حسینی اظهار داشت: این دعا تنها اقرار زبانی نیست، بلکه اقرار عملی است. سیره عملی، قیام و حرکت امام حسین از مدینه به کربلا عرفان اجتماعی است.
وی افزود: اینکه عده‌ای بنشینند اذکار چله‌ای بگذارند و یا در جاهایی ریاضت بکشند و سال‌ها از مردم دور شوند و بگویند می‌خواهیم عارف شویم مانند مرتاض‌های هندی این عرفان کامل نیست.
عضو هیأت علمی گروه فلسفه پژوهشگاه تاکید کرد: جز از مکتب اهل بیت و پیغمبر (ص) نمی‌شود به عرفان رسید، هیچ ابهامی در عرفان نداریم که اهل بیت پیامبر به آن نپرداخته باشند این کم کاری ما است. در حوزه‌های علمیه علم کلام، اخلاق و فقه است، ولی علم دعاها نداریم، کجا این دعاها در حوزه‌ها درس داده می‌شود. ضمن اینکه بزرگانی بر صحیفه سجادیه و دعاها شرح نوشته اند ولی این دعاها به عنوان درس نیست.
وی با اشاره به تاکید رهبری در اینکه طلبه‌ها باید نماز شب بخوانند گفت: این امر جز با عرفان بینشی و منشی محقق نمی‌شود، چرا مناجات، تهجد و سحرخیزی ها کم است؟ چون رابطه ما با اهل بیت و دعاهای آنها کم است و دعای عرفه را تنها در روز عرفه می‌خوانیم.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه ادامه داد: بصیرت در دین را باید داشته باشیم و بصیرت دنیوی و اخروی را از خداوند بخواهیم. توحید عرفانی را باید بیاموزیم و همه این موارد در دعای عرفه وجود دارد.
وی تاکید کرد: عرفانی که در جامعه ظهور و بروز نداشته باشد اثر و ارزشی ندارد.
عضو هیأت علمی گروه فلسفه پژوهشگاه، مهمترین شاخص ارزیابی سلوک انسان در حیات اجتماعی را منیت عنوان کرد و گفت: انسان نباید در حیات اجتماعی خود را ببیند، بلکه شاخص ارزیابی خداوند را در اوج دیدن است.
وی ابراز داشت: امام حسین در دعای عرفه که بخش عمده آن بینش منشی است به مسائل مختلف می‌پردازد و عنوان می‌کند که هر چه دارم از خودم ندارم و همه چیز از خداوند است. کجا این معارف را می‌توان پیدا کرد اثری از این ارزش‌ها در کتاب‌ها نمی‌بینیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین خسروپناه با اشاره به اینکه مدیریت امام حسین در صحنه کربلا عرفانی بود گفت: حضرت زینب (ع) در اوج مصائب عنوان کرد که ما چیزی جز زیبایی ندیدیم و این گوشه‌ای از مدیریت عرفانی سیره معصومان است و ترویج معارف اسلام عرفانی بود.
وی گفت: عرفانی که باید از امام حسین (ع) بیاموزیم این عرفان منشی و بینشی است، اگر مسئولان اقتصادی ما عرفانی بودند، اینقدر اختلاس نداشتیم اگر مسئولان کشاورزی عرفانی بودند بی عرضگی در امنیت غذایی نداشتیم، وقتی مدیریت عرفانی و جهادی شد مانند شهید قاسم سلیمانی می‌شود.
عضو هیأت علمی گروه فلسفه پژوهشگاه تاکید کرد: باید یاد بگیریم چطور شهید فخری زاده، قاسم سلیمانی و سایر شهدا شویم که در آن زمان با کمبود امکانات پدر هسته‌ای ایران شدند و امروز اسرائیل از اقتدار ما نگران است. اکنون وضعیت روسیه و اکران را ببینید، اکران سومین کشور در هسته‌ای بوده است که اکنون چنین وضعیتی دارد.
وی خاطر نشان کرد: بعضی افراد بی غیرت به شهدای ما توهین می‌کنند و بی غیرتی همین است که سال‌ها بنشینند و چله نشینی کنند، اما درک بینشی نداشته باشند اگر این عرفان در عرصه اجتماعی و دفاع از انقلاب نیاید و حمایت از جهاد تبیین نباشد ارزشی ندارد.
حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه به بینش عرفانی رهبری اشاره کرد و گفت: تمام توفیقاتی که رهبری دارند بخاطر عرفان بینشی و منشی است ایشان با بسیاری از بزرگان اهل عرفان بودند و استادی نبودند که رهبری با آنها در ارتباط نباشد و خودشان اکنون به مرحله انسان کامل عرفانی رسیده است.
وی تاکید کرد: اگر جهاد تبیین نداشته باشیم نمی‌توانیم به عرفان بینشی و منشی دست یابیم.
عضو هیأت علمی گروه فلسفه پژوهشگاه عنوان عرفان را عنوان کرد و گفت: مباحثی در عرفان نظری وجود دارد که کامل نیست، عرفان معرفتی یکی دیگر از مباحث عرفانی است که یعنی مباحث عرفانی را در ساحت بینشی آن بیان کنیم تبیین چنین عرفان نظری در قرن سوم و چهارم انجام شد که اینها ناقص است.
وی خاطر نشان کرد: اگر به عرفان عملی بپردازیم یکی از نمونه‌های عرفان است که مانند کاری که خواجه عبدالله انصاری انجام دادند و استاد کمیلی خراسانی هم شرحی بر این کتاب نوشته قطعاً مفید و در سلوک مؤثر است اما کافی نیست. اگر به سراغ عرفان فلسفی برویم کاری که ملاصدرا کرد این نیز عرفان ناقصی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین خسروپناه تاکید کرد: وقتی عرفان معرفتی، نظری، عملی و فلسفی با عرفان اجتماعی جمع شود به عرفان بینشی، منشی و کنشی دست خواهیم یافت و این عرفان در مکتب امام حسین (ع) وجود دارد.
