حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحسن شریفی
عضو گروه تاریخ پژوهشکده دانشنامه‌نگاری دینی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
اعتقاد به ظهور منجی در آخر زمان، به شیعیان اختصاصی ندارد. همه‌ی ادیان ابراهیمی و غیرابراهیمی، در عین اختلافاتی که در چگونگی این مسأله دارند، در یک نکته مشترکند و آن اینکه در آخر زمان مردی از جانب خداوند خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد.
همه مسلمانان باور دارند که مهدی از نسل پیامبر و از فرزندان حسین علیهما السلام است، جز اینکه بسیاری از اهل‌سنت تولد او را در آخر زمان انتظار می‌کشند. شیعیان با تکیه بر دلایل گوناگون عقلی و نقلی معتقدند که امام مهدی فرزند امام حسن عسگری علیهما السلام است و در سال ۲۵۰ هجری قمری به دنیا آمده و با اذن و اراده‌ی مطلق خداوند تاکنون زنده است و در میان مردم زندگی می‌کند؛ همچنانکه خضر و مسیح علیهما السلام به نص قرآن کریم زنده‌اند و در هنگام ظهور، او را یاری خواهند کرد. عمر طولانی او نه تنها با عقل و علم ناسازگار نیست؛ بلکه دلایل قرآنی و روایی مؤید وقوع آن فراوان است.
مسئله اعتقاد به تولد و حیات حضرت مهدی (ع) به شیعیان اختصاص ندارد. در منابع معتبر اهل‌سنت نیز چنین بحثی به وضوح دیده می‌شود. وجود روایات تولد مهدی (ع) در منابع اهل‌سنت و پذیرش آن از سوي علماي اهل‌سنت تأیید بزرگی بر اثبات تولد امام مهدی به شمار می‌رود. همچنین پذیرش و تأیید رویداد تولد مهدی (ع) توسط نسب‌شناسان، که بیش‌تر از میان اهل‌سنت‌اند، دلیل روشنی بر اعتقاد اهل‌سنت به تولد و حیات امام است. علاوه بر این گواهی افراد موثقی که امام را پس از تولد و در دوران غیبت مشاهده کرده‌اند آشکارا بر قوت چنان ادله‌ای افزوده است. وجود انبوه فراوان روایات حضرت مهدی(ع) در مجامع و منابع معتبر حدیثی و روایی اهل سنت نشان از اهمیت این گونه روایات دارد. از طرفی صحت این روایات که تاییدی از سوی بزرگان و عالمان اهل سنت دارد در کنار متواتر بودن احادیث مهدی(ع) نشان از اعتبار این روایات با معیارهای اهل سنت می‌باشد. به ویژه که از منظر علمای اهل سنت این روایات صحیح می باشند و شواهدی زیادی بر صحت این روایات ارائه شده است.
