آرامش بخش نا آرام …
نوشتاری از حجت‌الاسلام و المسلمین سعیدداودی عضوهیأت علمی گروه قرآن‌پژوهی پژوهشگاه به مناسبت سالروز ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا(س)
خدای «رحیم» و «ودودی» که به بندگانش مهر می ورزد ، دوست داشتن و مهربانی خویش را بیش از همه، به قشر زنان هدیه کرد.
آنان را مظهر جمال؛ آیه ی آرامش و نشانه ی مهرورزی خود در میان انسان ها قرار داد.
از روز نخست در کنار آدم، حوا را آفرید و فرمود :« يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّة »
نه تنها آدم که در کنار همه انبیا – با همه عظمتشان – همسرانی قرار داد ( وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً مِنْ قَبْلِكَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ أَزْواجا ).
و برای آنان ماموریتی سخت و سرنوشت ساز در زندگی آفرید، از هنر همسری تا نقشِ بی بدیلِ مادری و فرزند پروری…
او را مایه ی آرامش مردان ( در هر رتبه و جایگاهی که باشند ) قرار داد : « وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها».
یک روز زن را در چهره ی مادر موسی به جهانیان نشان داد و به او ماموریتی سخت داد : سپردن نوزاد دلبندش به امواج خروشان رود نیل:( وَ أَوْحَيْنا إِلى أُمِّ مُوسى أَنْ أَرْضِعيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقيهِ فِي الْيَمِّ ) و بار دیگر زن را در چهره خواهر موسی به ما نشان داد، مراقب و پی گیر حال برادرِ نوزداش، تا او را سالم به مادرش بازگرداند و آن نوزاد را به وسیله آسیه – همسر فرعون- حفظ نماید…
و بدین سان یکی از پیامبران بزرگ الاهی به وسیله سه زن مراقبت شد، تا ماموریت بزرگ تاریخی اش را برای شکست یکی از بزرگترین طاغوتهای عالم به سرانجام رساند…
بار دیگر ، زن را در چهره مریم مقدس به بشریت نمایاند …
او که همسخن فرشتگان بود و مورد غبطه بزرگان و اولیای الاهی …
او که از دامنش پیامبر مهر و رحمت پدید آمد و عیسای مسیح را پرورش داد…
و بار دیگر عظمت پروردگار در چهره زنی بزرگ و فداکار و بزرگوار جلوه کرد . در چهره زنی به نام خدیجه که همسر و همسنگر و آرامش بخش شخص اول عالم امکان شد…
او که حامی تمام قد محمد گردید. سر و سرمایه اش ؛ جود و وجودش، و جان و مالش را تقدیم راه دوست کرد و مورد عنایت ویژه پرودگار عالمیان قرار گرفت…
و در زیباترین جلوه اش خدای جمیل و جلیل ؛ حکیم و رحیم در چهره فاطمه مرضیه جلوه کرد …
او را « کوثر» آفرینش و دردانه خلقت قرار داد و مایه آرامش پدر و همسر و فرزندان …
او را همسر و هم نفس علی ساخت و مادر حسن و حسین…
او را الگوی زنان و مردان عالم و اسوه و سرمشق آخرین منجی بشریت قرار داد : ( وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ لِي أُسْوَةٌ حَسَنَة).
اما زن ، این موجود آرامش بخش، برای آرامش بخشی به دیگران ، خود پیوسته از درون در تلاطم و ناآرامی است. تلاطمی از سرِ مسئولیت همسری و تعهدِ مادری …
پس بر مردان و فرزندان است که این کوه آرامش و اقیانوس مهر را درک کنند ؛ آرامشش را برای آرام بخشی و مهرورزی حفظ نمایند و با ستایش و قدر شناسی ، تعادل این لنگر آرامش و مایه اُنس و اُلفت را به هم نریزند …
