فاطمه الزهرا(س) لیله در قدر است؛
یادداشتی از حجت‌الاسلام و المسلمین علی فضلی مدیر گروه عرفان پژوهشگاه همزمان با شب های پرفضیلت قدر
در تفسیر فرات کوفی ذیل سورۀ مبارکۀ قدر از امام صادق علیه السلام روایت شده است که مقصود از لیله در « انا انزلناه فی لیله القدر » عصمت الله کبری فاطمه زهرا(س) و قدر نیز خداست. پس هر کس فاطمه سلام الله علیها را بشناسد، شب قدر را درک خواهد کرد. لیک خلق از درک آن عاجزند. از این روست که به او فاطمه نامند. سپس حضرت در ادامه اشاره می‌فرمایند: فاطمه زهرا(س) برتر از هزار مؤمن است که او ام المؤمنین است.
فهم این حدیث بسیار بسیار دشوار است. لیک به قدر فهم کوچک ما سخن را روی تفسیر عرفانی لیله میبریم و مابقی را به ارباب فهم و شهود می‌سپاریم. لیل در فرهنگ عرفانی به دو معناست: یکی به معنای ستر و پوشش علوم انوار است؛ علومی که به منافع اکوان و موجودات تعلق میگیرد و در سلطان غیب و حضرت الهیه موجودند و دیگری به معنای ظهور سطان غیب است و نه ظهور آنچه که در سلطان غیب موجودند. پس لیل از یک سو ظهور سلطان غیب است و از یک سو ستر انوار غیب است تا از سر غیرت هر کسی به آن انوار دست نیابد و آن را مشاهده نکند.
بر این اساس که فاطمه زهرا لیله است و قدر خداست، فاطمۀ زهرا(س) ظهور و تجلی سلطان غیب الهی است که علوم انوار یعنی منافع خلق را که در ساحت غیب هستند، ادراک کرده و البته بر مردمان پوشانده و در مصحف شریف همۀ آن منافع را نگاشته و برای وارثین معصوم به ارث گذاشتهاند. حق سبحانه حقیقت قرآن را در دل ام الکتاب و ام الائمه عصمت الله کبری فاطمۀ زهرا فرستاده است؛ به واقع چه کسی توان درک قرآن را دارد؟ به همان اندازۀ توان درک آن حضرت را نیز دارد؟
