بازشناسی الزامات عملی و اندیشه ای انقلاب اسلامی
نوشتاری از محمدمهدی جهان پرور
انقلاب اسلامی ایران فراپدیده‌ای است که به عنوان یکی از مهم ترین تحولات تاریخ سیاسی ایران و جهان، آثار معنوی عظیمی را از خود به جهانیان شناسانده است. زیرا در بر دارنده عناصری است که قابلیت ایجاد دگرگونی‌های اساسی و بنیادی را در همه جوامع دارا بوده و از جهات و جنبه‌های گوناگون قابل بررسی و تحلیل است. در واقع انقلاب اسلامی پیش از آن که یک تغییر سیاسی و اجتماعی باشد یک تحول اندیشه‌ای و فرهنگی با محوریت تفکر توحیدی است که بر پایه ارزش‌ها و معیارهای اسلامی بنا شده و برای اولین بار در تاریخ، گفتمان اسلام سیاسی را از دریچه قدرت معنوی و اعتقادات دینی و مذهبی به روی ملت ایران گشوده است. آنچه حائز اهمیت است، شناسایی و مبارزه با آفات و تهدیداتی است که در داخل و خارج کشور موجودیت انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن را به خطر انداخته و ضروری است شاخصه ها و مؤلفه های سازنده و تقویت کننده آن را در عناصر اندیشه‌ای و فرهنگی جستجو نموده و تعامل و نسبت متقابل انقلاب با سایر بخش‌ها و مجموعه های نظام اسلامی را مورد تأمل و بررسی قرار داد. چرا که غفلت از این جامع نگری می‌تواند خسارت‌های جبران ناپذیری را به‌بار آورد. تجربه نشان داده است که در گوشه و کنار جهان هر تحول اجتماعی و انقلابی که رخ می دهد با خطرات و آفاتی روبروست و انقلاب اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست. این چالش‌ها می توانند از محور‌های مختلفی بروز کرده و چنانچه با واکنش مناسبی روبرو نشوند، تهدیدی جدی برای نظام و انقلاب محسوب می‌شوند. به خصوص که به واسطه ظهور تکنولوژی و سرعت شگفت انگیز انتقال داده‌ها و تبادل اطلاعات در فضای مجازی می‌توان در اندک زمان ممکن شاهد سیطره و نفوذ دشمنان و بدخواهان انقلاب بود. از طرفی آنچه باید مورد توجه قرار گیرد، مشکلاتی است که در داخل از ناحیه کسانی صورت می گیرد که در گفتار داعیه انقلابی بودن دارند، لیکن در عمل رفتار متناقضی از خود نشان می دهند. این افراد همان کسانی هستند که بیشترین ضربه را به انقلاب و اسلام وارد آورده و با قرار گرفتن در مناصب و پست های مدیریتی جز به منافع خویش نمی‌اندیشند. جریانهای فکری مخرب و توجه به موقعیت فردی و تناقض در شعار و عمل برخی مسئولین، از مهمترین آسیب‌هایی است که چنانچه تداوم یابد، نهال انقلاب اسلامی ایران را که در بیست و دوم بهمن ماه هزار و سیصد و پنجاه و هفت با پشتوانه مردمی و به برکت خون هزاران شهید و عزیز از دست رفته آبیاری و تنومند گردیده به افول می کشاند. اگرچه تجربه چهل و دو ساله نظام جمهوری اسلامی ایران از حضور اقشار مختلف جامعه در دفاع از انقلاب و نظام نشان داده که این نگرانی ها وجهی نداشته و ملت ایران با بصیرت خود مانع تحقق اهداف دشمنان داخلی و خارجی شده‌اند، اما چنانچه تدبیری اندیشیده نشود ممکن است یأس و ناامیدی جایگزین امید و نشاط شده و این امر سبب شود که جامعه، آمال و آرمانهای خود را سرابی بیش نبیند. لذا گذر از این شرایط، ضمن اینکه همیاری، اتحاد و انسجام حاکمیت و ملت را می‌طلبد، نیازمند توجه مسئولان، سیاستگذاران، برنامه‌ریزان و دلسوزانی است که با هوشیاری و اتخاذ راهبردهای مناسب به شناسایی، مبارزه و حل چالش‌های پیش‌رو و ارائه راهکارهای عملیاتی پرداخته و با پذیرفتن مسئولیت‌های خطیر مدیریتی تهدیدهای موجود را به فرصت تبدیل کرده و این سفینه نجات بشریت را از طوفان حوادث به سلامت عبور داده و با ورود به دروازه های تمدن نوین اسلامی سکان هدایت آن را به دست صاحبش برسانند. با توجه به آنچه بیان شد، موارد زیر تأکید می‌شود:
- پذیرش بدون تعصب وکور این واقعیت که جامعه با مشکلات و آسیب های جدی رو به رو ست.
- ولایتمداری، دشمن شناسی و برخورد آگاهانه با دشمنان داخلی و خارجی بر اساس تدبیر، حکمت و مصلحت اندیشی.
- بهره برداری صحیح از ظرفیت های موجود کشور و به کارگیری افراد دلسوز، انقلابی، متخصص و کاردان و پرهیز از زدوبند و پارتی بازی، سودجویی، تبعیض، قبیله گرایی و نیز اعتماد به جوانان.
- تعامل فزاینده علمی، فرهنگی و سیاسی میان حوزه و دانشگاه و ایجاد روحیه نقد پذیری در راستای هم افزایی و وفاق ملی.
- تقویت بنیه اخلاقی و سیاسی جامعه و سعه صدر برای حل مشکلات کشور در جهت رشد و بالندگی و ایجاد روح وحدت و انسجام و پرهیز مسئولان و جناح‌ها از عوام فریبی، بد اخلاقی، تخریب رقبا و تنش های سیاسی.
- برخورد جدی با قانون شکنان، مجرمان و مفسدان سیاسی و اقتصادی و در نظر گرفتن اشد مجازات بدون مسامحه و مصالحه.
- برنامه ریزی و ایجاد نشاط و تحرک در جهت رشد و توسعه اقتصادی کشور با ترسیم و بهره‌مندی از الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت که نتیجه آن جهش تولید، خودکفایی و استقلال ملی است.
- ساده زیستی مسئولان و برخورد با تجمل گرایی و اشرافیگری و پرهیز از ریخت و پاش های اقتصادی و تلاش برای کاهش شکاف طبقاتی در جامعه و توجه به نیازمندان و محرومان.
- صداقت مسئولین با مردم، مراقبت در گفتار، عملگرایی و شفاف سازی مسائل و بازنگاری و بازنگری قوانین و نظارت بر اجرای دقیق و صحیح مقررات و پرهیز از سرکشی و بی قیدی به حدود قانونی و اخلاقی و اقدامات سلیقه‌ای و خودسرانه.
۱۰ حاکم نشدن مواضع سیاسی خاص در رسانه ملی و …
