به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع‌رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، حجت‌الاسلام محمدتقی سهرابی‌فر عضو هیأت علمی گروه کلام پژوهشکده حکمت و دین‌پژوهی پژوهشگاه در گفت‌وگو با خبرگزاری رسا، با اشاره به فرارسیدن ماه مبارک رمضان اظهار داشت: یکی از نکاتی که در رابطه با ماه مبارک رمضان به نظر مهم میرسد مطرح شود این است که همه می‌دانیم در این ماه خداوند عنایت خاصی نسبت به بندگانش دارد.
وی افزود: وجود احادیث زیادی از حضرات معصومین نشان می‌دهد که به کمترین و کوچکترین اعمال در این ماه مبارک اجر و ثواب و پاداش بسیاری داده می‌شود، نمونه آن همان خطبه‌ای است که از پیامبر گرامی اسلام(ص) در طلیعه ماه مبارک رمضان نقل شده است که حضرت فرموده است: نفس کشیدن‌ها هم در این ماه مبارک تسبیح حساب می‌شود و خوابیدن هم عبادت است، اعمال شما مورد قبول خداوند واقع می‌شود.
حجت‌الاسلام سهرابی‌فر تصریح کرد: اگر به تعبیر عادی این احادیث را معنا و تحلیل کنیم باید بگوییم خدای متعال در این ماه مبارک به دنبال بهانه‌ای است که به ما پاداش و ثواب بدهد و گناهان ما را ببخشد.
وی با اشاره به بهترین و پسندیده ترین اعمال در ماه مبارک رمضان ابراز داشت: در همین خطبه شعبانیه که پیامبر(ص) راجع به ماه رمضان مفصل صحبت می‌کنند، در حدیث دارد که حضرت علی(ع) بلند شدند و فرمود: یا رسول‌الله ما افضل الاعمال؟ یعنی با توجه به فضیلت‌هایی که گفته شده بهترین اعمال چیست؟ این همان نکته مد نظر ما است که حضرت فرمود: افضل الاعمال فیه الورع عن محارم الله است یعنی خودمان را از حرام‌های الهی در این ماه نگاه داریم و مبتلا به معصیت خدا نشویم.
عضو هیأت علمی گروه کلام پژوهشگاه اضافه کرد: بنابراین این نکته به نظر میرسد که اعمال و دعاهای زیاد در این ماه ارزش زیادی دارد ولی وظیفه اصلی و اولی ما این است که خودمان را از معاصی نگاه داریم و دعاها و کارهای مستحبی و شب زنده داری‌ها در واقع در مراحل بعدی مطرح است؛ قدم اول و قدم اصلی در این ماه مبارک این است که تلاش کنیم به معصیت الهی دچار نشویم.
وی تأکید کرد: یکی از اعمالی که خیلی توصیه شده بحث دعا است که به معنای طلب کردن و نیاز خود را با معبود در میان گذاشتن و طلب کردن از خالق است.
حجت‌الاسلام سهرابی‌فر با بیان این که دعا و مناجات در منابع دینی ذاتا یک امر مطلوب و مستحب است، گفت: کسی که نیاز خودش را از خداوند طلب می‌کند فارغ از اجابت شدن یا نشدن همین ابراز نیاز کردن یک کار نیک و مستحب است و درخواست و دعا خودش مطلوب است.
وی ابراز داشت: در این رابطه نکته‌ای که نظر ما را جلب می‌کند آیه ۷۷ سوره فرقان است که ترجمه ظاهری آیه این است که اگر دعای شما نباشد خداوند به شما اعتنایی نمی‌کند، عجیب است که انسان ممکن است کارهای زیادی انجام بدهد و گمان کند که نظر خدا را جلب کرده باشد ولی این آیه می‌فرماید اگر دعا و طلب و درخواست شما از خداوند نباشد خداوند به شما اعتنایی نمی‌کند.
استاد حوزه و دانشگاه در ادامه با بیان این که این آیه عظمت و اهمیت دعا را برای ما نشان می‌دهد، یادآور شد: البته نکته‌ای به ذهن ما در معنای این آیه شریفه میرسد این است که خداوند متعامل غنی مطلق و بی نیاز مطلق است و ما انسان‌ها نیز فقیر مطلق هستیم و سرتاپا نیاز و احتاجیم از این رو وقتی دقیق تر در این آیه تأمل می‌کنیم به این پرسش میرسیم که چه رابطه‌ای ممکن است بین بی‌نیاز مطلق و نیازمند مطلق باشد؟ به نظر میرسد غیر از اظهار نیاز و دعا و طلب کردن هیچ نوع ارتباطی نمی‌توانیم با خداوند داشته باشیم چون چیزی غیر از دعا نداریم که برای ارتباط عرضه کنیم.
وی بیان داشت: ما انسان‌ها در برابر خداوند چیزی نداریم که به وسیله آن با خداوند مرتبط شویم به همین جهت این آیه این نکته را گوشزد می‌کند که تنها راه جلب نظرِ خداوند اظهار نیاز و طلب و دعا و مناجات است و چیز دیگری نداریم که با غنی مطلق مرتبط شویم، بنابراین از مواردی که در همه ماه‌ها به ویژه ماه رمضان باید از آن استفاده کنیم همان فرصت استفاده از دعا کردن است. خداوند این در رحمت را در ماه مبارک بیش ار پیش گشوده است و ما می توانیم با آن نظر خداوند را به سوی خود جلب کنیم.
