به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، یکصد و پنجاه و هشتمین جلسه شورای علمی گروه ادب و هنر مرکز پژوهش‌های جوان وابسته به پژوهشگاه برگزار شد. دکتر رضا رسولی محقق و پژوهشگر حوزه ادبیات با حضور در این شورای علمی به ایراد سخنانی پرداخت.
رسولی گفت: نشان دادن زیبایی‌های نماز با محوریت ارتباط خالق با مخلوق با استفاده از ظرفیت‌هایی که داستان در همراه کردن مخاطب دارد، در قالب کار داستانی ضروری است. در واقع داستان خوب می‌تواند خواننده را به صورت انضمامی در تجربه‌ای معنوی شریک کند. این تجربه معنوی می‌تواند برگرفته از تجربیات نه تنها نویسنده که حتی تجربیات شخصی از طریق هم ذات پنداری خواننده باشد. از آنجا که در فضای داستان، همه چیز انضمامی است لاجرم مراد از میراث معنوی نماز همان اثراتی است که بر نماز خواندن‌های افراد در موقعیت‌های مختلف و در جامعه، در زندگی شخصی افراد، در اعماق ضمیرشان و حتی در طبیعت مترتب شده است.
وی افزود: هنری مثل داستان به موضوعاتی از قبیل نماز خیلی بدهکار است؛ با کمک ادبیات داستانی می‌توان نماز را در روح جامعه دمید، سیری در ادبیات داستانی گواه آن است که نویسندگان متعهد هم در این زمینه کم کاری کرده‌اند و دین خود را به این فریضه الهی آنگونه که باید و شاید ادا نکرده‌اند.
رسولی ادامه داد: در اهمیت موضوع نماز همین بس که گفته شده اگر این عبادت از انسان پذیرفته شود سایر اعمال او نیز پذیرفته می‌شود و اگر این عبادت مورد پذیرش خداوند قرار نگیرد مابقی اعمال نیز مردود می‌شود.
این استاد دانشگاه گفت: سبک شمردن نماز متاسفانه در میان برخی از جوانان امروز مشاهده می‌شود و یکی از دلایل این امر آن است که اهمیت و کارکردهای روحی و معنوی نماز برای مخاطب بیان نشده است و صرفا به ابعاد اخروی نماز آن هم به شکل وعظ و به صورت مستقیم اشاره کرده‌ایم؛ اما از ظرفیت‌های هنری و داستانی غافل شده‌ایم.
