مناقب، به معنای کردارهای برجسته و سجایای پسندیده است و به اموری خارق‌العاده می‌گویند که از اولیای خدا سر می‌زند
از قرن‌های آغازین هجری، کتاب‌های فراوانی از سوی دانشمندان شیعه و برخی محدثان اهل سنّت، درباره مناقب اهل‌بیت(ع) و حضرت فاطمه(س) نوشته شده است. مهم‌ترین فضایل حضرت فاطمه(س) منشأ قرآنی دارد و دیگر مناقب آن حضرت نیز، به فضایل قرآنی ایشان بازمی‌گردد. برخی از مناقب و فضایل حضرت فاطمه(س) بین ایشان و سایر معصومان مشترک است. ازجمله: عصمت، محوریت خشم و خشنودی خداوند، ایمان و عبادت، محدثه بودن و جایگاه والای اخروی.
برخی از مناقب نیز، تنها به حضرت فاطمه(س) اختصاص دارند. ازجمله: ام‌ابیها و پاره تن رسول خدا(ص) بودن، سروری زنان جهان، بتول بودن، هم‌شأنی با علی(ع) و تقدم در دفاع از ولایت.
حضرت فاطمه(س) همچون سایر معصومان از کرامات ویژه‌ای برخوردار بود. ازجمله: خبردادن از غیب در مصحف خود، گردش خودبه‌خودی سنگ آسیاب برای آن حضرت، حاضر شدن غذا از سوی خداوند، دیدار با حوریان بهشتی و دریافت هدیه از آنان و تابش نور از لباس فاطمه(س).
استشمام بوی بهشت از ایشان: پیامبر(ص) می‌فرمود: فاطمه(س) بوی بهشت می‌دهد و من هرگاه مشتاق بهشت شوم، او را می‌بویم.
