اصلاح مجرمان در سیاست جنایی اسلام اثر محمدعلی حاجی‌ده‌آبادی
اصلاح مجرمان در نگرش اسلامی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ به‌گونه‌ای که خداوند متعال در قرآن از آن به عنوان «احیاء» یعنی زنده کردن یاد می‌کند؛ احیاء همان‌گونه که متوجه شخص مجرم است، متوجه همه آحاد اجتماع انسانی نیز می‌باشد؛ همچنان که در نقطه مقابل، جرم نیز تعرض به همه انسان‌هاست؛ بنابراین اصلاح مجرم یعنی بخشیدن روح و حیاتی مجدد به او و زنده کردن جامعه انسانی. روشن است که دلالت‌ها و اقتضائات این نگرش تا چه حد متفاوت از نگرش‌های بشری به اصلاح مجرمان است که آن را تا حد بازسازگاری اجتماعی جرم فرو می‌کاهد و این موضوع جز به سبب تفاوت اساسی در مبنای دو نگرش یادشده نیست. پذیرش این جایگاه برای اصلاح مجرمان، در راستای حق بر اصلاح و تعلیم و تربیت انسان‌ها در اسلام است که خود ناشی از ارزشمندی اصلاح و تربیت انسان و استعدادهای خدادادی و جایگاه والای او میان مخلوقات (کرامت ذاتی) و پذیرش کرامت اکتسابی ارزشی برای او، در عین برخورداری از نفسی وسوسه انگیز اما قابل اصلاح است.
