روایات نقل‌شده از امامان(ع) درباره فاطمه(س) حاکی است که زندگی آن حضرت، برای ایشان مهم بوده است. روایات مربوط به پیش از ازدواج فاطمه(س) به ولادت ایشان محدود می‌شود.
بیشتر روایات امامان درباره فاطمه(س) درباره وقایع مربوط به ازدواج با امیرمؤمنان(ع) و پس از آن است. از ماجرای خواستگاری تا مهریه، عروسی، ولیمه، جهاز، وسائل خانه که نشان می‌دهد امامان با بیان آنها در صدد فرهنگ‌سازی در بین مسلمانان بوده‌اند. سختی‌های کار آن حضرت در خانه و تقسیم کار، توجه ویژه به حفظ حجاب، تربیت فرزند و نام گذاری و رعایت آدابی چون عقیقه و…
بخشی از گزارش‌ها مربوط به سیره‌های عبادی و اجتماعی حضرت است. در این راستا امامان عبادت‌های حضرت، خیرخواهی و دعاهای حضرت برای دیگران، انفاق به مستمندان و ایثار حضرت را مورد توجه قرار داده‌اند.
همچنین امامان معصوم به توصیف و تبیین ویژگیهای شخصیتی حضرت فاطمه(س) از جنبه‌های گوناگون اهتمام داشتند؛ از سرشت بهشتی ایشان گرفته تا دلیل نام‌گذاری به فاطمه و بیان القاب و معانی آنها و جایگاه آن حضرت نزد رسول اکرم(ص) و معیار بودن خشم و خشنودی فاطمه(س) نزد خدا و عصمت ایشان و برتری بر دیگران کرامات و جایگاه والای اخروی علم غیبی و مرجعیت علمی و دینی آن حضرت.
بخش مهمی از روایات امامان به بیان سیره سیاسی و مظلومیت و حوادث مربوط به شهادت آن حضرت، پس از رحلت رسول اکرم(ص) اختصاص دارد، آنان در این راستا، دفاع حضرت فاطمه(س) از امیرمؤمنان(ع) یاری‌خواهی از انصار، خطبه‌های آن حضرت در مسجد و در جمع زنان مهاجر و انصار، گریه‌های طولانی و حضور بر مزار شهدا، خندان نبودن آن حضرت پس از رحلت رسول اکرم(ص)، چگونگی هجوم مخالفان و آسیب‌رساندن به آن حضرت و سقط محسن، بیماری، وصیت به دفن شبانه و حضور نداشتن دیگران در مراسم خاک‌سپاری آن حضرت و هجده‌ساله بودن هنگام شهات را مورد توجه قرار دادند.امامان معصوم، حضرت فاطمه(س) را برای خود اسوه‌ای حسنه دانسته و امام حسن(ع) پرورش در دامان پاک آن حضرت را مانع ذلت‌پذیری خود معرفی کرده است.
