نخبگان فکری و ثبات سیاسی در جمهوری اسلامی ایران اثر حمید هوشنگی
هر نظام سیاسی برای رسیدن به اهداف خود نیازمند ثبات سیاسی است. جمهوری اسلامی ایران برآمده از انقلابی نوپا و دارایی مشکلات فراوان داخلی و خارجی، از ابتدا با مسائلی که ثبات سیاسی آن را تحت تاثیر قرار می‌داد، مواجه بود. در سال‌های اولیه انقلاب، عموماً عوامل بی ثبات ساز، مسائل نظامی و امنیتی بودند؛ اما در سال‌های بعد از دفاع مقدس، این روند بیشتر جنبه فکری و فرهنگی یافت. در این میانه، نقش نخبگان و گروه‌های فکری در ثبات سیاسی اهمیت بیشتری پیدا کرد اما با توجه به نامحسوس بودن اثرگذاری این گروه‌ها بر روند ثبات سیاسی، کمتر مورد توجه پژوهشگران بوده‌اند. بر این اساس در کتاب حاضر تلاش شده است با بهره‌گیری از مدل هنجاری ثبات سیاسی، جایگاه گروه‌های مختلف از نخبگان فکری (متجدد، منجمد و مجدّد) در ثبات سیاسی مورد بررسی قرار گیرد. مبنای شناسایی هنجارها، منظومه فکری امام خمینی (ره) بوده است.
