وی افزود: ظاهرا یک انقلاب علمی نیاز است که بنای ساخته شده را اصلاح کند و متناسب با نیازهای جامعه دانشجو تربیت کنیم و هیچ دانشجویی وارد و خارج از دانشگاه نشود مگر آنکه بداند، برای چه مسئله‌ای وارد دانشگاه شده است و چه آورده‌ای برای جامعه خواهد داشت.
ردادی همچنین عنوان کرد: یکی از موانع موثر بر کاربردی بودن پژوهش‌ها، بحث افراط و تفریط در کاربردی سازی است. به این معنا که گاهی افراط صورت می‌گیرد و علم به خاطر خود پژوهش نه به خاطر مسائل واقعی جامعه، دنبال می‌شود. نگاه به اینکه همه چیز باید کاربردی و زود بازده باشد منجر به ضعیف شدن مبانی می‌شود که این مبانی از طریق علوم پایه و علوم انسانی تامین می‌شود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: بحث این نیست که باید نهادهای علم را زیر و رو کرد بلکه بحث سر این مسئله است که باید به اصلاح آنها پرداخت.
ردادی در پایان گفت: یکی از خروجی‌های مهم دانشگاه، فقط رساله و پژوهش نیست. بلکه، یکی از مهمترین خروجی‌های دانشگاه، دانشجو است و برای تقویت دانشجو نیز از لحاظ کیفیت و کمیت و نوع رشته باید به دانشجو نیز توجه داشت. متاسفانه در حال حاضر دانشجو تربیت می‌شود بدون اینکه به این مسئله توجه شود که این دانشجو در آینده کجا باید جایابی شود و آیا شغل مناسب با رشته برای او مشخص شده است.
