عرفان ابن عربی، گرچه در مغرب اسلامی تکون یافت، اما در شرق جهان اسلام، رواج بیشتری پیدا کرد. ابن عربی در کثرت تألیفات در حوزه عرفان، بی نظیر است؛ اما در بین آثار عرفانی او، کتاب «فصوص الحکم»، همواره مورد توجه بسیاری از اندیشوران شیعی بوده و مبانی ملایم اندیشگی او با آموزه‌های شیعه، زمینه ساز اظهار نظرهایی همسو با عقائد شیعه،گردیده است. توجّه گسترده به عرفان ابن عربی، نشانگر ظرفیت‌هایی است که در متن آثار وی، برای تفسیری موافق با مذاق شیعی وجود دارد.
البته اندیشوران شیعه، که بر کتاب‌های ابن عربی بخصوص فصوص الحکم، شرحی نگاشته یا در حوزه عرفان او قلم زده‌اند، از تطبیق آموزه‌های عرفانی او با مبانی شیعی و نقد نظر او در باره مصداق ولایت مطلقه و مقیده و دیگر مسایلی که به نظر آنان، مخالف عقاید صریح شیعه بوده است، خودداری نکرده‌اند.
