به گزارش اداره روابط عمومی و اطلاع‌رسانی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، دومین نشست علمی سلامت معنوی کودک و نوجوان، چالش‌ها و راهکارها، سه‌شنبه ۲۷ آذر ماه جاری به همت قطب علمی فلسفه دین پژوهشگاه، پژوهشکده باقرالعلوم(ع) و اداره آموزش و پرورش استان قم با حضور حجت‌الاسلام دکتر ابوالفضل ساجدی مدیر قطب علمی فلسفه دین در سالن همایش‌های پژوهشکده باقرالعلوم(ع) برگزار شد.
دکتر ابوالفضل ساجدی به عنوان سخنران این نشست بیان داشت: در جلسه اول به مبانی و مفهوم شناسی سلامت معنوی و مولفه هاو شاخص‌های آن پرداختیم و در این جلسه، به چالش ها و راهکاری مشترک خواهیم پرداخت.
وی به تعریفی از سلامت معنوی پرداخت و گفت یک وضعیتی است که در آن وضعیت سه بعد وجودی: فکر و اندیشه، احساسات و عواطف و گرایشات و بعد رفتارهای فردی در راستای قرب و رضای الهی قرار گیرند و به طور هماهتنگ در این مسیر حرکت کنند که نتیجه آن امید و نشاط دنیوی و سعادت اخروی خواهد بود.
اگر از ما بپرسند که سلامت معنوی چه شاخسه ای دارد: که ان دو امر است در بعد فکر و بینش خداوند اهم امور انسان می شود درر بعد احساسات و گرایشات خداوند محبوبترین امر انسان می شود و کسی که چنین بینش و گرایش دارد حتما در مسیر خداوند حرکت خواهد کرد.
اما در سلامت معنوی کودک که بحث جلسه ماست به دلیل محدودیتهای کودکان، فقط زمینه سازی برای حرکت در این مسیر در آینده خواهد بودکه اگر بدرستی طی شده و مقدمات فراهم بشود کودک نیز در بزرگسالی در مسیر مذکور قرار خواهد گرفت و رفتار توحیدی خواهد داشت.
ساجدی بیان داشت: حال اگر باید بنگریم که آیا سیر تربیتی ما در خانواده به این گونه است؟ و نوع تعامل و روابط و حتی نوع تغدیه و تفریحات و پوشش و سبک زندگیمان اینطور است یا خیر؟
جایگاه عشق الهی و خداوند و نماز و دیگر ارکان دینی در زندگیمان در هر سطحی باشد فرزندمان نیز در همان مسیر قرار خواهد گرفت که البته به تدریج ظاهر خواهد شد.
برای دستیابی به سلامت معنوی که امری چند ضلعی است و به ابعاد گرایشی و بینشی و رفتاری باید توجه داشت.
دکتر ابوالفضل ساجدی در ادامه سخنان خود گفت: در جلد اول جامع‌الاخبار (ص ۱۰۶) از پیامبر گرامی اسلام(ص) روایت شده است:
أَنَّهُ نَظَرَ إِلَى بَعْضِ اَلْأَطْفَالِ فَقَالَ وَيْلٌ لِأَوْلاَدِ آخِرِ اَلزَّمَانِ مِنْ آبَائِهِمْ فَقِيلَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مِنْ آبَائِهِمُ اَلْمُشْرِكِينَ فَقَالَ لاَ مِنْ آبَائِهِمُ اَلْمُؤْمِنِينَ لاَ يُعَلِّمُونَهُمْ شَيْئاً مِنَ اَلْفَرَائِضِ وَ إِذَا تَعَلَّمُوا أَوْلاَدُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ يَسِيرٍ مِنَ اَلدُّنْيَا فَأَنَا مِنْهُمْ بَرِيءٌ وَ هُمْ مِنِّي بِرَاءٌ .
ایشان در حالی که نگاه می کردند به بعضى از طفلان، فرمودند: «واى بر فرزندان آخر الزمان از پدرانشان! ايشان –اصحاب – عرض كردند يا رسول اللّه! از پدران ايشان كه مشركان باشند؟ فرمودند: نه! بلكه از پدران ايشان كه مؤمنان باشند؛ كه تعليم نكنند ايشان (کودکانشان) را چيزى از واجبات؛ و چون فرزندان(شان) بخواهند كه ياد بگيرند؛ پدران ايشان آن را منع كنند و راضى باشند از ايشان باندك چيزى از دنيا پس من از ايشان بيزارم و ايشان از من بيزارند!
که از بارزترین نمونه های آن در زندگی امروزی و جامعه کنونی ما، وجود دستگاه ماهواره در منازل و دسترسی به فضاهای مجازی مسموم و نوع روابط ناهنجاری است که متأسفانه به‌آرامی روی سبک زندگی و رفتار والدین تاثیر گذاشته و ماحصل ادامه این روند، تاثیر منفی روی نگرش و نگاه و رفتار و کردار کودکان‌مان است که همانطور که عرض کردم به‌تدریج عواقب آن ظهور و بروز خواهد کرد.
وی در پایان سخنان خود گفت: یکی دیگر از چالش‌ها این است که یا به ابعاد معنوی توجه نداریم و یا اینکه موازی ابعاد دنیوی و امال و آرزوهای دنیا به آن توجه می کنیم در حالی‌که باید بعد معنوی اهم باشد نه مهم (ابعاد معنوی در اولویت باشند).
