به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، اعضاء هیأت علمی پژوهشگاه تحقیقات خود را طی برنامه ای بلند مدت در حوزه ی تمحض مشخصی انجام می دهند. حوزه تمحض عبارت است از: حوزه خاصی از مطالعات و پژوهش هدفمند حول محوری معین، مشتمل بر مجموعه مسائل سامان یافته ای که توسط شخص یا اشخاص دارای صلاحیت علمی در بازه زمانی معین ـ در بازه ی زمانی حداقل ۵ تا ۱۰ ساله معادل تقریبی ۶۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ ساعت ـ و در قالب برنامه پژوهشی دارای برونداد مشخص، مورد بررسی قرار گرفته و مسائل آن حل می گردد. به طوری که، محققِ محوری چنین حوزه ی تمحضی در جامعه علمی مربوطه دارای خبرویت گشته و مرجعیت علمی و عنوان شناخته شده ی علمی می یابد و این مرجعیت علمی، با شاخص هایی قابل ارزیابی است.
حجت الاسلام و المسلمین حسین روحانی نژاد عضو هیأت علمی گروه عرفان پژوهشکده حکمت و دین پژوهی نیز “عرفان عملی اهل بیتی”را به عنوان حوزه تمحض خود انتخاب و تحقیقات خود را در این حوزه سامان داده است. وی از سال ۱۳۹۳ به صورت رسمی مطالعات خود را در این زمینه آغاز نموده است. لیکن پیش از آن مطالعات عمیق و گسترده ای در این حوزه داشته اند به نحوی که تاکنون چهار اثر در این حوزه از وی به اتمام رسیده و بزودی منتشر خواهد شد.
از حجت الاسلام و المسلمین روحانی نژاد خواستیم تا در یادداشتی به معرفی بیشتر این حوزه تمحض بپردازند. متن کامل این یادداشت به شرح زیر است.
با توجه به عطش عرفانی و معنوی در جامعه ی پس از انقلاب اسلامی ایران و سر برآوردن عرفانهای سکولار و صوفیانه و مدعیان سیر و سلوک، پژوهش برای دستیابی به عرفان عملی اهل بیتی، یک ضرورت به نظر می رسد. لذا حوزه تمحض عرفان عملی اهل بیتی، در گروه عرفان پژوهشگاه تأسیس شد. این حوزه تمحض، در صدد برآمد که به پژوهش و استخراج، استنباط، تبیین ، توصیف و تحلیل مبادی، مبانی، مؤلفه ها، احوال و مقامات سلوک و دستور العمل های سلوکی اهل بیتی، و نقش امام و ولیّ در سیر و سلوک، شیوه اهل بیت(ع) در تربیت سلوکی و عرفانی، سبک زندگی معنوی و تجربه عرفانی، با تکیه بر سنت و سیره عملی اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، بپردازد.
استخراج آموزه های عرفانی اهل بیت (ع) از معادن کلمات و سیره عملی آنان و از دل گفت و گوهای آنان با اصحاب سرّ، و مناجاتهای عمیق و عاشقانه و ادعیه بلند آنان، که در جوامع و منابع معتبر آمده است و نیز بهره گیری از عرفان مصطلح اسلامی، در این حوزه تمحض پیگیری می شود و تا کنون مبادی و مبانی و احوال و مقامات و دستور العمل های عرفانی و نقش امام و ولی در سیر و سلوک اهل بیتی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و این مباحث در چهار اثر با عناوین:
۱) در آمدی بر مقامات سلوک (از منظر قرآن و اهل بیت(ع))
۲) درآمدی بر مبادی و مبانی سلوک (از منظر قرآن و اهل بیت(ع))
۳) جایگاه امامت و ولایت در صراط سلوک
۴) دستورالعمل های سلوکی معصومین سامان پذیرفته است.
لازم به یاد آوری است، این پژوهش ها به عنوان در آمدی بر مباحث مذکور از منظر قرآن و اهل بیت(ع) به زودی، توسط سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی چاپ و در اختیار علاقمندان قرار خواهد گرفت.
