کار ویژه ها

کار ویژه‌ها به آن دسته از فعالیت‌های اساسی اطلاق می‌شود که به صورت روش‌مند و جامع، در پژوهشگاه در جریان است. از باب نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

  1. طرح گفت‌وگوی علمی انتقادی با مبادی تفکرات جهانی رقیب، از طریق طراحی سطوح و برنامه‌های نظام‌مند.
  2. اجرای طرح تمحض اعضای هیأت علمی و پژوهشگران، از طریق تدوین ساختار موضوعی گروه‌ها، و گرایش‌بندی و گرایش گزینی برای اعضای هیأت علمی و پژوهشگران.
  3. طراحی نظام آموزش «پژوهش‌محورِ پرورش‌مآل» و آغاز اجرای آزمایشی آن.
  4. طراحی و تألیف دانشنامه‌های «نوآورانه ساختار موضوعی».
  5. اشتمال همه تحقیقات بر ساحات یا سطوحی از نوآوری.
  6. آغازگری در مباحث و چالش‌های اندیشه‌ای و ابتکار عمل در موضوعات و رشته‌ها و گروه‌های علمی.
  7. ایفای نقش تأثیرگذار در جریان‌سازی فکری و حوزه‌های مربوط.
  8. طراحی و کاربست مدیریت نوین پژوهش.
  9. جبهه‌گونگی و گفتمان‌وارگی در دین‌پژوهی مجدّد.
  10. فراملّی‌اندیشی.
  11. اجتناب از ورود در مباحث و منازعات سیاسی روزمرّه.
  12. اجرای برنامه‌های مرتبط با سند چشم‌انداز ملی و برنامه‌های پنج‌ساله چهارم توسعه.
  13. برجستگی علمی در برخی حوزه‌های معرفتی همچون فلسفه دین، اقتصاد اسلامی، معرفت‌شناسی، فلسفه‌های مضاف، و روش‌شناسی مطالعات دینی.